Ήταν από τις πιο σουρεάλ εκθέσεις που έχω βρεθεί...
Ο χώρος... αίθουσα παλιού δημοτικού σχολείο...
με δυο χελιδόνια να πετούν πάνω από τα κεφάλια μας...
από αργά το βράδυ στο στήσιμο,
μέχρι την άλλη μέρα στα εγκαίνια...
Οι άνθρωποι... γριούλες που ακουμπούσαν το τοίχο βήμα βήμα
για να δουν από κοντά τις φωτογραφίες,
Ροδίτισσες ντυμένες Κρητικοπούλες που ετοιμαζόντουσαν να χορέψουν,
φίλοι από μακριά,
τραπέζι νηστίσιμο με μπριζολίτσες...
επιστροφή με στάση στο χάος...
Υπέροχα...
Μέρωνας Αμάρι 13-14 Αυγούστου 2006
.
2 comments:
Πριν κάποια χρόνια, στην έκθεση Outlook στο Γκάζι, συνάντησα μία σκηνή τριων ηλικιωμένων: δύο γυναίκες κι ένας άντρας. Καθόντουσαν παρακολουθώντας μία εγκατάσταση video... Φιγούρες copy-paste από άλλη εποχή. Το σαλόνι φο Λουί Κενζ της μεσοαστικής μονοκατοικίας του '50 είχε δώσει τη θέση του στο ψυχρό, μεταλλικό μινιμαλιστικό κάθισμα της μεταμοντέρνας αίθουσας τέχνης. Κι όμως, έδειχναν τόσο προσηλωμένοι...
Δε θυμάμαι καν τι ήταν το video.
Όντως σουρεαλιστική Μιχάλη...
Καλα τα είπες. Τα χελιδόνια ακόμα πετούν όμως...
Ωραία ήταν.
Post a Comment