Μίλα μου... γιατί δε μιλάς...
Πόσο μπορεί να σε αλλάξει αυτή η πόλη,
περπατάς με σφιγμένο πρόσωπο,
για να μην σε κοιτούν,
χαιρετάς με σφιγμένα δάκτυλα,
για να μη σε χαιρετήσουν, μήπως και προλάβεις,
περπατάς με κλειστά τα μάτια και τα αυτιά σου,
για να μη βλέπεις τη φασαρία
και ακούς τη μουρμούρα της
και ίσα που βλέπεις το δρόμο για το σπίτι σου...
Πόσο μπορεί να σε αλλάξει αυτή η πόλη,
περπατάς με σφιγμένο πρόσωπο,
για να μην σε κοιτούν,
χαιρετάς με σφιγμένα δάκτυλα,
για να μη σε χαιρετήσουν, μήπως και προλάβεις,
περπατάς με κλειστά τα μάτια και τα αυτιά σου,
για να μη βλέπεις τη φασαρία
και ακούς τη μουρμούρα της
και ίσα που βλέπεις το δρόμο για το σπίτι σου...
.