.
Είναι στιγμές,
που πλημμυρισμένος από οργή φανερώνεις τους δαίμονες στα όνειρά σου.
Τους σκοτώνεις, τους στερείς τον αέρα τους,
τη δύναμή τους, την έλξη τους για σένα,
τους κάνεις χίλια κομμάτια
και αυτοί χωρίς ντροπή μπροστά στο θάρρος σου σε κτυπούν με χίλιες σκέψεις.
Τότε που προσπαθείς να καταλάβεις τις συνενοχές σου στον εφιάλτη σου
και πονάνε το κορμί σου οι ανάσες τους
και θολώνουν το μυαλό σου οι φωνές τους.
Είναι οι στιγμές,
οι στιγμές οι μαγικές,
που χωρίς να το καταλάβεις ήρθαν, πέρασαν και έρχονται,
που στιγμιαία κάνουν τον πόνο του ονείρου σου αβάσταχτο
και έπειτα σε πετάνε στο παράδεισο.
Και ενώ αυτό είναι που ζητάς, αυτό δεν είναι; ο παράδεισος,
εσύ δεν κρατιέσαι από αυτόν γιατί σου μοιάζει εφήμερη
και αυτή η ανατολή μετά την προηγούμενη δύση.
Αλλά δεν σταματάς, φταίνε αυτές οι στιγμές και συνεχίζεις,
έχουν γίνει ένα με τον εαυτό σου,
σου δίνουν νύχτες μα σου παίρνουν μέρες,
σου ρουφάνε τις αναπνοές σου μα κτυπούν την καρδιά σου και ζωντανεύεις
και ζωντανεύεις τα όνειρα και τα δέντρα σου που πίστεψες.
Είναι στιγμές,
που παρεξηγείς και η μοίρα σου σε οδηγεί να ψάξεις στα ατελείωτα μηνύματά σου
για μια αλήθεια που την μια την αποζητάς απεγνωσμένα
και την άλλη τη διώχνεις μακριά σου για να μην πληγώνει.
Είναι στιγμές που γίνεσαι προδότης της εμπιστοσύνης σου
και λυτρωτής για τη διαίσθησή σου,
που γίνεσαι μισητής της αγάπης σου,
που γίνεσαι ο μαέστρος για την δύση σου
και ο τραγουδιστής στον επιτύμβιο λόγο της ψυχής σου.
Είναι εκείνες οι στιγμές,
οι στιγμές που καβαλάς το άλογό σου,
μπορεί και σαν άλλος Δον Κιχώτης,
και χαράζεις τις ανατολές τη μια μετά την άλλη
και απαιτείς και απ' το φεγγάρι να σου κρατάει συντροφιά.
Είναι στιγμές που δεν θέλεις να σκέφτεσαι,
που φοβάσαι να σκεφτείς μήπως και ανακαλύψεις κάτι που δεν το πίστεψες ποτέ
και έτσι γκρεμίσεις μόνος σου τη γέφυρα.
Τη γέφυρα που θυμάσαι να ανοίγεις στην αντίπερα όχθη
με το παραμυθένιο κάστρο και την ήρεμη λίμνη με τους κύκνους.
Είναι οι στιγμές εκείνες,
που κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις στα μαγεμένα νησιά σου
και νομίζεις ο τρελός πως δεν είσαι ο μόνος τους σύντροφος,
πως η ανατολή διώχνει τις σκιές
και στο τέλος αργοφαίνονται οι δυο φιγούρες που θέλεις τόσο να χορέψουν μαζί
σε ένα αιώνιο τρελό χορό...
.
