Friday, June 30, 2006

City Of Puppets

.
Μίλα μου... γιατί δε μιλάς...
Πόσο μπορεί να σε αλλάξει αυτή η πόλη,
περπατάς με σφιγμένο πρόσωπο,
για να μην σε κοιτούν,
χαιρετάς με σφιγμένα δάκτυλα,
για να μη σε χαιρετήσουν, μήπως και προλάβεις,
περπατάς με κλειστά τα μάτια και τα αυτιά σου,
για να μη βλέπεις τη φασαρία
και ακούς τη μουρμούρα της
και ίσα που βλέπεις το δρόμο για το σπίτι σου...
.

Shades


Γεια σου σκιά,
μικρή μου καρδιά,
καληνύχτα.
Πέτα μακριά,
ψηλά στη φωτιά,
γύρω κοίτα.
Δώσε πνοή
στου ονείρου τη γη,
χαμογέλα.
Έλα κοντά και δώσε φιλιά
στης ψυχής μου την άμορφη πέτρα.
Κοίτα γελώ, με δάκρυα κοιτώ
κείνη τη νύχτα,
της άπληστης πόλης τα δίχτυα φορώ
και σέρνω χορό σαν αλήτης.
Που είσαι ζητώ
το δέντρο να βρω,
τον ύπνο της πόλης να αλλάξω.
Μαζί σου κορμί,
της φλόγας παιδί να γυρέψω.
Και αν θέλει ο θεός
μαζί σου λοιπόν σε μια δύση
να καώ και να κάψω.
.

Running Scared

Αν ακόμα φτιάχνονται παραμύθια
είναι ίσως γιατί κάποιοι τα χρειαζόμαστε
για να αντιληφθούμε την πραγματικότητα
που έχουμε ξεχάσει ότι ζούμε…
.

.

...και οι τίτλοι τέλους και αρχής
ενός σύγχρονου παραμυθιού
μπορεί να γίνουν τόσο επικίνδυνοι
όσο και οι πρωταγωνιστές
της βίαιης ζωής μας…

.

.
...αν ακόμα σας αρέσουν τα παραμύθια...

Running Scared (2006)

(αγνοείστε πλοκή και ερμηνείες, απολαύστε την ατμόσφαιρα στους τίτλους τέλους)
.

Anyone There ?

.
W. T. F. ?
.
..The World Is Still Here?
.
How Many Days Have Passed?
............How Many Days I Have Lost?
.
.....Tell Me, Tell Me Now!
.........................................Please!
...

Tuesday, June 06, 2006

Penguin's Domination


Today is the day…
The end of the world had come!

6/6/06

Be ware of the penguins…
.

Μasochistic Plans

.
Αν και πέρασε μια βδομάδα, σκεφτόμουν τη κουβεντούλα που είχαμε με ένα "γνωστό" φίλο…

Το συμπέρασμα ήταν ότι τελικά πρέπει να είμαστε αρκετά
ως πολύ μαζοχιστές… δε εξηγείτε διαφορετικά…
και κατά περίεργη σύμπτωση το παθαίνουμε όταν βρισκόμαστε μαζί… σχεδιάζουμε φεστιβάλ, εκδηλώσεις, εκθέσεις, μουσικές υπερπαραγωγές… και όλα αυτά στο μυαλό μας, σε μια νύχτα με μπύρες και amaretto και έπειτα χτυπάμε το κεφάλι μας
και όχι μόνο και τρέχουμε να προλάβουμε, προθεσμίες, τυπογραφεία, δημοτικούς άρχοντες, χορηγούς και χώρους…

Κάπως έτσι κύλησε το βράδυ και αν μας άκουσε κανείς εκεί στο Figaro θα μας πέρασε τουλάχιστον για τους γραφικούς των πολιτιστικών του χωριού μας και ο νοών νοητό...

Αλλά και πάλι δε μπορείς να κάνεις και τίποτα άλλο, σε μια πόλη που η μόνη προσπάθεια βελτίωσης της καθημερινότητας και της ανάπτυξης του πολιτισμού μας είναι η δημιουργία κάτι τεράστιων μπετο-πεζοδρομίων μέσα στο κατακαλόκαιρο,
για να μπορούν άνετα οι μισοί πολίτες να περπατούν πάνω τους και να κόβουν βόλτες πάνω-κάτω λες και ξέρουν που θέλουν να πάνε και οι άλλοι μισοί να ανεβάζουν πάνω τα αυτοκίνητά τους για να λιάζονται σαν τις σταφίδες…

Και ήρθε και το καλοκαίρι και οργασμός εκδηλώσεων και συναυλιών στην Αθήνα
και εδώ εμείς οι κακόμοιροι έχουμε τα πεζοδρόμια…
χμμ.. για μια στιγμή…

Μήπως να φτιάχναμε καμιά έκθεση εδώ πάνω στο πεζοδρόμιο;
μεγάλα είναι, καινούρια είναι, μια χαρά…

Στέλιο!!!

Έλα από εδώ, έχω μια ιδέα!


.